توسط: حسین نجیبی

با سلام
من از زمانی که خودم را شناختم، ودغدغه خودسازی در وجودم موج میزد دنبال الگو وسرمشقی در زندگی میگشتم تا بتوانم زندگی ام را با آن عیار کنم، علیرغم پند اندرزهای دوستان وبزرگان دلسوز که ائمه وپیامبران را به عنوان الگو معرفی می کردند،هیچ وجه مشترک انسانی بین خودم وآن بزرگان نمی یافتم، چرا که آنها را تافته جدا بافته ای میدیدم که دست نایافتنی هستند. ولی در عوض اگر بگویم مهاتما گاندی، لنین، کاسترو،وچگوارا وشریعتی و… برایم حکم پیامبر را داشته اند سخنی به گزاف نگفته ام،چرا که این هارا همجنس خود میپنداشته ام، با نقاط قوت وضعف آدمی.